Francuska karykatura przedstawiająca bogatą burżuazję wykorzystującą biednych chłopów i robotników (domena publiczna)
 

Podczas I wojny światowej - w 1917 roku - w Rosji doszło do dwóch rewolucji: lutowej i październikowej. Pierwsza z nich doprowadziła do obalenia cara. Druga - październikowa - oznaczała kolejny przewrót, w wyniku którego władzę przejęli bolszewicy. Była to grupa skupiona wokół Włodzimierza Lenina, która uznała się za większość w socjaldemokracji rosyjskiej, przemianowanej później na Rosyjską Komunistyczną Partię bolszewików. Obok Lenina jednym z najważniejszych działaczy tej partii był Lew Trocki. Bolszewicy deklarowali przekazanie władzy w Rosji robotnikom i chłopom. Początkowo upatrywali wrogów w szeregach dotychczasowej elity, wkrótce wrogiem stawał się każdy, kto nie akceptował ich władzy. W Rosji przez kilka lat trwała wojna domowa między bolszewikami a ich politycznymi przeciwnikami. Lenin i Trocki dążyli też do przeniesienia rewolucji na Zachód i połączenia jej z ruchem komunistycznym w Europie. Odrodzona Polska stała się barierą dla realizacji tego projektu.