W czasie potopu odnosił początkowo sukcesy, został jednak rozbity. Uznał za swojego króla szwedzkiego Karola Gustawa, po zawiązaniu konfederacji tyszowieckiej wrócił jednak do obozu Jana Kazimierza.

Dowodził polskimi siłami na wschodzie. Zmuszony poddać się Karolowi Gustawowi, jak najszybciej powrócił do stronnictwa Jana Kazimierza deklarując udział w konfederacji tyszowieckiej. Odniósł zwycięstwo w bitwie z armią rosyjską i zmusił ją do kapitulacji pod Cudnowem.

Jerzy Sebastian Lubomirski

Stanisław Rewera Potocki

Stanisław Lanckoroński

Po klęsce Polaków w pierwszej fazie wojny, nie poddał się i objął dowodzenie nad ocalałymi oddziałami. Zebrał prywatną armię, którą poprowadził przeciwko Szwedom. Zmusił do kapitulacji Jerzego Rakoczego. Za swoje zasługi został mianowany hetmanem polnym koronnym.