Warszawskie Dynasy, widoczna rotunda, w której wystawiana była Panorama Tatr, domena publiczna

Pod koniec XIX wieku prawnik Henryk Lgocki wpadł na pomysł aby namalować panoramę jego ukochanych gór -  . Do swojej koncepcji przekonał Włodzimierza Tetmajera oraz grupę innych  . Kierownikami prac zostali Adam Piotrowski i Stanisław Janowski. Prace trwały przez ponad dwa lata, a zaangażowanych było przynajmniej   artystów.

Malarze wyjechali na dwa tygodnie w Tatry, zamieszkali w schronisku nad Morskim Okiem, skąd codziennie wyruszali na szczyt góry zwanej Miedziane. Wykonali tam setki  , na podstawie których w pracowni w Monachium tworzyli  .

Aby zaprezentować obraz w Warszawie potrzebny był odpowiedni budynek - tak powstała widoczna na zdjęciu powyżej   na Dynasach. Obraz był  , największy, jaki kiedykolwiek został stworzony przez polskich malarzy. Otwarciu wystawy towarzyszyła muzyka grana na żywo przez zespół góralski. Niestety cały projekt okazał się fiaskiem   i wkrótce został zakończony, a sam obraz sprzedany za grosze Janowi Styce, który wykorzystał go jako płótno do własnych prac. Do dziś przetrwały niestety tylko cztery   monumentalnej pracy.

Brawo! Panorama Tatr miała wymiary 115m x 16 m, zawierała bliższe i dalsze plany, wiernie oddając widok ze szczytu Miedzianego. Obraz został uzupełniony o portrety postaci związnych z Tatrami np. Tytusa Chałubińskiego, Stanisława Witkiewicza, Wojciecha Gersona. Jaki był efekt prac? Spójrz na małą próbkę, aby się przekonac. Oto Widok z Miedzianego autorstwa Stanisława Janowskiego i Ludwika Bollera, 1894r.