Władysławowi Jagielle zawdzięczamy odbudowanie świetności akademii w Krakowie.
Królowa Jadwiga zapisała w darze swe kosztowności przeznaczając na odnowienie działalności Akademii Krakowskiej. Po jej śmierci jej mąż, Władysław Jagiełło, postanowił kontynuować jej dzieło i w 1400 roku wydał akt fundacji uniwersytetu nazywany potocznie odnowieniem uniwersytetu.
Dzięki temu życie akademickie w Krakowie zaczęło się toczyć żywym tempem, a do Krakowa napływali studenci i uczeni, a uczelnia ta do dzisiaj, od imienia króla, nosi nazwę Uniwersytet Jagielloński.
Zapoznaj się z poglądami dwóch najbardziej znanych rektorów Akademii Krakowskiej, którzy działali w czasach Władysława Jagiełły. Zastanów się, komu najmniej mogły podobać się ich poglądy.
CC BY SA 3.0
Pierwszym rektorem odnowionego uniwersytetu był Stanisław ze Skarbimierza. Jako prawnik wsławił się dziełem zatytułowanym "De bellis iustis" czyli "O wojnach sprawiedliwych". Mówiło ono m. in. o możliwości zawierania układów z poganami, co w ówczesnych czasach było trudne do pomyślenia. Urząd rektora w czasach Jagiełły sprawował również Paweł Włodkowic. Reprezentował on Polskę na soborze w Konstancji. Twierdził on, że narody pogańskie mają prawo do wyznawania swoich religii i powinny żyć spokojnie w swoich krajach nie niepokojone przez nikogo.
Poglądy rektorów Akademii Krakowskiej najbardziej nie podobały się | |
Władysławowi Jagielle | |
Litwinom | |
poganom | |
Krzyżakom | |
Kościołowi katolickiemu | |
Masz rację. Krzyżacy nie byli zachwyceni takimi poglądami. Trzeba pamiętać, że zostali sprowadzeni na ziemie polskie właśnie do walki z poganami i na tym opierał się sens ich istnienia. Gdyby uznali, że poganie mają prawo do własnej religii i niezależności musieliby zaprzestać swoich działań, a tym samym utracić wpływy, władzę i bogactwo. Nic zatem dziwnego, że starali się udowodnić, że Litwa przyjęła chrześcijaństwo tylko pozornie, a tak naprawdę jest państwem pogańskim
