W XIV wieku Cesarstwo Bizantyńskie ze stolicą w Konstantynopolu, zwane też Cesarstwem Wschodnim, swój okres świetności miało już za sobą, jednak nadal silnie oddziaływało na znaczną część ówczesnego świata. Wielkie Księstwo Litewskie, z którego pochodził król Władysław Jagiełło, znajdowało się pod wpływem tej kultury.
Jednym z obszarów oddziaływania była sztuka. Stanowiła ona nawiązanie do starożytnej sztuki greckiej. Oprócz architektury, szczególnie rozwijało się w Bizancjum malarstwo ? w dużej mierze sakralne czyli przeznaczone na potrzeby religijne.
Tworzono zarówno wielkie malowidła ścienne jak i mniejsze obrazy zwane ikonami. Popularne były też mozaiki. Malarstwo wschodnie (bizantyńskie) różniło się od zachodniego (popularnego np. w Polsce) tematyką, sposobem przedstawiania postaci jak też wykonaniem.
Czy potrafisz dopasować nazwę do odpowiedniej definicji?
Zazwyczaj dużych rozmiarów, tworzone w kościołach często przedstawiało symbolikę religijną, sceny biblijne, świętych.
Domena publiczna
Była tworzona poprzez osadzenie małych kawałków szkła, kamieni lub innych materiałów w podłożu. Używano jej do zdobienia podłóg i ścian.
CC BY SA 3.0
Był to obraz, malowany na specjalnie przygotowanym drewnie, przedstawiający najczęściej postacie świętych lub sceny z ich życia.
Domena publiczna
Ikona
Mozaika
Malowidło ścienne
Bardzo dobrze! Sztuka bizantyjska jest bardzo piękna chociaż wyraźnie różna od sztuki zachodniej. Jednak teraz już zapewne rozumiesz dlaczego była ona bliska Jagielle.
Jagiełło fundujący freski nie był odosobniony w swojej rodzinie. Ciekawostką jest, że jego matka - Rusinka Julianna Twerska po śmierci męża wstąpiła do prawosławnego zakonu przyjmując imię zakonne Marina. Według podań to właśnie ona ufundowała najstarszą cerkiew Wilnie.
